Général
-
Jean XXII (1316-1334)
-
Pour certitude de ceux du présent et mémoire de ceux du futur
-
VIII idus maii
-
-
Avignon
-
Lettre, général (après 1198, littere cum filo canapis)
-
[Registre de la chancellerie apostolique] R. Registra Vaticana 110, parte IIa, ep. 371 et 1015, fol. 79.
-
[Autre copie médiévale] S. FRANCE, Paris, Bibliothèque nationale de France, ms. latin 4114, c. 6, fol. 95v.
-
Étienne Baluze, Guillaume Mollat, Vitae paparum Avenionensium. Nouvelle édition revue d'après les manuscrits et complétée de notes critiques, Paris : Letouzey et Ané, 1914-1922, vol. 3, n. LVI (Baluze a édité d'après S, puis Mollat d'après R).
-
Bulla continens citationem vicecomitis Leomaniae et Altivillaris.
-
Johannes, episcopus, servus servorum Deia, ad certitudinem presentium et memoriam futurorum.
Ex injuncto nobis apostolatus officio circa ea que promotionem negotii Terre sancte, indempnitatem Sedis apostolice ac alia opera pietatisb respiciunt, tenemur vigilanter intendere, et, ne qua ad premissa pertinentia depereant, sol[l]icitis studiis providere.
Sane dudum multorum relatione, qui infrascriptorum notitiam probabiliter habere poterant, ad audientiam apostolatus nostri deducto, quod felicis recordationis Clemens papa V, predecessor noster, dilecto filio nobili viro Bertrando vicecomiti Leomanie et Altivillaris realiter in pecunia numerata assignaverat, dum vivebat, florenorum quantitates subscriptas, videlicet: trecenta milia florenorum auri, expendenda per eum et certas personas alias in subsidium Terre Sancte, necnon trecenta quatuordecim milia florenorum et octingentos florenos auri, ac insuper ducenta milia florenorumc auri per ipsum et certas personas alias in pios usus alios eroganda, quodque idem predecessor ordinaverat quod medietas tam debiti, in quo clare memorie Philippus, rex Francorum, quod ad centum milia florenorum, quam debiti in quo carissimus in Christo filius noster Edwardus, Anglie rex illustris, quod ad centum et sexaginta milia florenorum dicuntur ascendere, predecessori tenebantur eidem, deberet converti in dictum Terre Sancte negotiumd, et in pios usus alios reliqua dimidia erogari, que quidem quantitates ad summam mille milium et septuaginta quatuor milium et octingentorum florenorum ascendere dinoscuntur. Nos, qui pro tuitione fidelium morantium in partibus transmarinis, qui frequenter ab Agarenis fidei catholice hostibus impugnantur, et pro dicte Terre Sancte subsidio disposueramus quoddam particulare passagium preparatorium generalis de fratrum nostrorum consilio ordinare, predictum vicecomitem per nonnullos ex fratribus nostris sancte romane Ecclesie cardinalibus requiri fecimus ut dicta trecenta milia florenorum et partem dictorum debitorum vellet nobis tradere, in hujusmodi particulare passagium et dictum subsidium convertenda. Idem vero vicecomes, requisitione hujusmodi sibi facta, Iterium de Virsaco, militem, familiarem et nuncium suum, cum litteris suis de credentia sibie super hujusmodi responsione commissa, ad nostram presentiam destinavit. Qui quidem miles, in nostra et fratrum nostrorum presentia constitutus, credentiam sibi commissam aperiens, ex parte ejusdem vicecomitis nobis exposuit verbotenus et in scriptis quod idem predecessor dicto vicecomiti quamdam donaverat pecunie summam per eum in dicte Terre Sancte subsidium in primo generali passagio convertendam, certam non exprimens dicte pecunie quantitatem, licet super hoc per nos extiterit requisitus, se id nescire asserens, nec habuisse mandatum ad expressionem hujusmodi faciendam. Attendentes igitur quod prefatus vicecomes in sua responsione certam quantitatem suppressit, et premissam incertam a predecessore prefato asseruit sibi datam et in generali per eum passagio expendendam; necnon et in consideratione deducto quod tam immensa subsidia tam dicto Terre Sancte negotio quam aliis piis usibus aut Sedi apostolice poterant in divinam offensam et premissorum grave dispendium ac multarum animarum periculum, tam propter defectum probationum quam alias multipliciter deperire, premissis volentes occurrere, quod non aliter fieri posse cognoscimus, nisi de premissis plenius fuerimus informati, vicecomitem antedictum, qui premissorum novit plenariam veritatem, ad inquirendum cum eo veritatem de premissis prestito juramento, et audiendum quicquid circa premissa dicere seu exhibere voluerit, ad nostram presentiam de fratrum eorumdem consilio decrevimus evocandum. Et quia, ut verisimiliter presumimus, citatio non posset sibi tute nec faciliter presentari, de ipsorum fratrum consilio et in eorum presentia, presente quoque hac multitudine fidelium copiosa, eumdem vicecomitem presentis publice citationis edicto citamus, sibi auctoritate presentium, sub excommunicationis, quam in personam, et interdicti, quam in terras suas ex nunc ferimus, easque ipso facto incurrere volumus, si hujusmodi mandato nostro efficaciter non paruerit, penis et sententiis districtius injungentes, ut infra quadraginta dierum spatium a die date presentium computandum, quos sibi cum continuatione dierum subsequentium ad premissa et alia usque ad finem dicti negotii oportuna pro peremptorio termino assignamus, personaliter apostolico se conspectui representet, super premissis omnibus et singulis eaque tangentibus et dependentibus ex eisdem dicturus plenarie, juramento prestito, veritatem, ac propositurus et exhibiturus quicquid proponere et exhibere voluerit in premissis, et auditurus quod circa premissa, exigente justitia et equitate suadente, de ipsorum fratrum consilio, duxerimus ordinandum. Alioquin super premissis etf contra ipsum, prout expedire viderimus, procedemus, ejus absentia seu contumacia non obstante. Ceterum ad hujusmodi personalem comparitionem et premissa alia facienda, etiam si vacationes vel ferias per nos ad certum tempus indici contingat, et predictus terminus in tempus dictarum vacationum vel feriarum, vel alias in dies inciderit feriatos, eum teneri volumus et astringi. Ut autem processus citationis hujusmodi ad ipsius vicecomitis et communem omnium notitiam deducatur, cartas sive membranas processum continentes eumdem in majoris ecclesie Avinionensis appendi vel affigi ostiis faciemus, que processum ipsum suo quasi sonoro preconio et patulo indicio publicabunt, ita quod idem vicecomes nullam possit excusationem pretendere quod ad eum processus citationis hujusmodi non pervenerit, vel quod ignorarit eumdem, cum non sit verisimile quoad eum remanere incognitum vel occultum quod tam patenter omnibus publicatur. Volumus autem quod eumdem vicecomitem hujusmodi citatio comprehendat acsi in loco ubi ipse moratur repertus et citatus personaliter extitisset, constitutione quacumque per predecessores nostros romanos pontifices in contrarium edita non obstante, seu si dicto vicecomiti ab eadem sit Sede indultum, quod excommunicari, suspendi vel interdici, vel terra sua ecclesiastico interdicto supponi non possit per litteras apostolicas non facientes plenam et expressam, ac de verbo ad verbum, de indulto hujusmodi mentionem, quod, quantum ad hoc, in nullo sibi volumus suffragari.
Datum Avinione, VIII idus maii, pontificatus nostri anno quarto. -
(a) Bal. (omission)
-
(b)
legecaritatiscum Bal. -
(c) Bal. (omission)
-
(d) in Terre Sancte negotium, Bal.
-
(e) Bal. (omission)
-
(f) Bal. (omission)
Informations
Acte
aposcripta
admin
(CIHAM (UMR 5648)), dans
APOSCRIPTA database
APOSCRIPTA database – Lettres des papes, dir. J. Théry, CIHAM/UMR 5648, éd. électronique TELMA (IRHT), Orléans, 2017 [en ligne], acte n. 20085 (aposcripta-72), http://telma-chartes.irht.cnrs.fr/aposcripta/notice/20085 (mise à jour : 14/02/2020).